Քաղաքագետ Հրանտ Մելիք- Շահնազարյանը գրում է.
«Դամասկոսն ընկավ։ Էրդողանի դուստրը սոցիալական ցանցերում շնորհավորում է հորը… Թուրքիան ու Ռուսաստանը նույն նպատակն են հետապնդում։ Մեկը փորձում է Օսմանյան կայսուրությունը վերականգնել, մյուսը՝ Ռուսական։ Երկուսն էլ որոշ հաջողություն ունեն այդ գործում։ Այնքան, որ այլևս դժվար է շրջանցել միմյանց հարաբերություններում առաջացող սուր անկյունները։ Ու եթե կարողանան զարգացնել այդ հաջողությունը, ապա, ի վերջո, նորից կանգնելու են միմյանց դեմ պատերազմելու անխուսափելի անհրաժեշտության առջև։ Պատմությունն այդպես է. սիրում է կրկնվել։ Ձևավորվող նոր աշխարհակարգը ենթադրում է ուժերի նոր բալանս։ Նոր իրողություններին պատրաստվում են բոլորը։ Իրենց նախկին ազդեցությունն են փորձում վերականգնել նաև Ադրբեջանն ու Վրաստանը։ Բաքվում այդ խնդիրը մասամբ լուծված են համարում։ Իսկ ահա Վրաստանի իշխանությունները շարունակում են պայքարը մայրաքաղաքի փողոցներում։ Այդ պայքարն Աբխազիայի համար է։ Պաշտոնական Թբիլիսին հասկացել է, որ փոփոխությունների այս շրջանում պետք է կարողանալ հստակ ընտրություն կատարել։ Եվ նրանք կատարել են այդ ընտրությունը՝ Եվրոպայի խոստումները ստորադասելով Աբխազիան վերադարձնելու հեռանկարին։ Ու մինչ բոլորը պատրաստվում են անխուսափելի թվացող արհավիրքին, Հայաստանը շարունակում է Հովիկ Աղազարյան քննարկել։ Մինչդեռ կանգնած ենք նոր մեծ պատերազմի իրական վտանգի առջև։ Իրանի ուժայիններն արդեն հայտնում են, որ Ադրբեջանը պատրաստվում է Սյունիք ներխուժել։ Դե բայց մենք ոչինչ չենք ուզում նկատել»։
